ترموفرمینگ یک فرآیند تولیدی است که در آن یک ورق پلاستیکی گرم می‌شود تا انعطاف‌پذیر شود، سپس با استفاده از یک قالب شکل می‌گیرد یا حالت داده می‌شود و در نهایت برش می‌خورد تا به شکل یک قطعه یا محصول نهایی درآید. فرم دهی با خلاء و فرم دهی با فشار دو نوع از پرکاربردترین فرآیندهای ترموفرمینگ هستند. تفاوت اصلی بین فرم دهی با خلاء و سایر فرآیندهای ترموفرمینگ در روش‌های استفاده شده برای شکل‌دهی قطعات و تعداد و نوع قالب‌های مورد استفاده است.
فرم دهی با خلاء ساده‌ترین نوع ترموفرمینگ پلاستیک است که از یک قالب و فشار خلاء برای دستیابی به هندسه قطعه مورد نظر استفاده می‌کند. این روش برای قطعاتی که فقط نیاز به شکل‌دهی دقیق در یک طرف دارند، مانند بسته‌بندی‌های متناسب با مواد غذایی یا الکترونیک، ایده‌آل است.
دو نوع اصلی قالب وجود دارد: قالب‌های نر یا مثبت (که محدب هستند) و قالب‌های ماده یا منفی (که مقعر هستند). در قالب‌های نر، ورق پلاستیکی روی قالب قرار می‌گیرد تا ابعاد داخلی قطعه پلاستیکی را شکل دهد. در قالب‌های ماده، ورق ترموپلاستیک داخل قالب قرار می‌گیرد تا ابعاد خارجی قطعه را به دقت شکل دهد.
در فرم دهی با فشار، یک ورق پلاستیکی گرم شده بین دو قالب فشرده می‌شود (که نام این روش نیز از همین فرآیند گرفته شده است) به جای آنکه با استفاده از مکش به دور یک قالب کشیده شود. فرم دهی با فشار برای تولید قطعات پلاستیکی مناسب است که نیاز دارند به طور دقیق‌تری در هر دو طرف شکل بگیرند و/یا به کشش عمیق‌تری نیاز دارند (باید به میزان بیشتری در قالب فرو روند)، مانند پوشش‌های لوازم خانگی که باید در قسمت خارجی از نظر ظاهری جذاب باشند و در قسمت داخلی به‌طور دقیق در محل خود قرار گرفته یا اندازه مشخصی را داشته باشند.
